ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မ်ားလြန္းသူတစ္ေယာက္

When someone tell you to work hard, do you?
If someone lecture you, are you gonna remember?
But what if that someone is the one you love, you admire, you trust, you adore...

that's what my personal motivator is to me.
When he is working his best, his "work hard" encouragements seems real
When he never gives up, his "don't feel down" lectures seems plausible
When he never lied, I believe his "lying is bad" belief
When he treasure us, we treasure him more than anything else on earth

I wish I will be the one who can write his biography someday. I wish I can get to know him well enough for that. His biography might not be noble or stunning. At least it will guide the path of many youth to determination, perseverance, vigilant, humbleness and above all kindness and love.

ေယာက်္ားမယူေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာေနတဲ့သူက အခ်စ္အေၾကာင္းေျပာမွာဆိုေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေတာ့ ႏိုင္လိမ့္မယ္...
တကယ္ေျပာတာပါ။ ေလာကမွာ အခ်စ္နဲ႔ထိုက္တန္တာ အခ်စ္တခုပဲရွိတယ္...
အခ်စ္ျခင္းလဲလွယ္မွပဲ တန္ဘိုးျခင္းညီႏိုင္မွာ။

အခ်စ္နဲ႔ ေငြ... ဘယ္လိုမွမညီမွ်ဘူး (ေငြကသာေနတယ္... မရယ္နဲ႔ေနာ္ တကယ္အဟုတ္)
အခ်စ္နဲ႔ ေမတာေရာ... ညီမွ်ႏိုင္စရာကိုမရွိဘူး (ဘယ္သူသာသလဲေတာ့ ႀကံဳဘူးသူေတြသိလိမ့္မေပါ့)
အခ်စ္နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ... ညီမလိုလိုနဲ႔ တဖက္ေစာင္းနင္းကို ကြာတာ (ဘယ္သူကြာကြာ မကြာကြာ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ကြာတယ္ေဟ့)

ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ အခ်စ္ျခင္းပဲလဲလွယ္ပါလို႔။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ ကုိယ့္မွာခ်စ္သူမရွိတာေပါ့။ ကိုယ့္မွာ ေမတာေတြရွိတယ္၊ ေငြေတြရွိတယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြလဲ ေပးႏိုင္ပါရဲ့... အခ်စ္ေတာ့မရွိေတာ့ဘူးကြယ္...
တခါလဲလွယ္ခဲ့မိတာကိုး... ကိုယ့္အခ်စ္နဲ႔ လဲမိခဲ့တဲ့အရာက ပရုတ္လံုးတစ္လံုးျဖစ္ေနခဲ့သလားမသိဘူး... လံုးပါးပါးၿပီး အေငြ႔ပ်ံသြားလိုက္တာ ခုဆိုဘာမွကိုမက်န္ေတာ့ဘူး... ဒါနဲ႔ပဲ ကိုယ့္မွာ ကိုယ္ပိုင္အခ်စ္လဲမရွိ၊ လဲခဲ့တဲ့အခ်စ္လဲေပ်ာက္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႀကီးပါေလ... ခုေလ ကိုယ္အခ်စ္ကို ျပန္လည္စိုက္ပ်ဳိးၾကည့္ေနတယ္... ျဖစ္မျဖစ္ကေတာ့ ကံတရားေပါ့ေနာ္... မိုးမေခါင္ခဲ့ရင္၊ မိုးမလြန္ခဲ့ရင္ ကိုယ့္မွာအခ်စ္အသစ္တစ္ခု ျပန္ရဦးမွာေပါ့... ဒီတခါေတာ့ ကိုယ္မလဲေတာ့ဘူးလို႔စဥ္းစားထားတာပဲ... တစံုတေယာက္ကိုေပးပစ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ... သူ႔မွာလဲေလ အခ်စ္မရွိဘူး၊ ေငြေၾကးလဲမရွိရွာဘူး၊ ေမတာတရားေရာ... ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာေ၀းေရာ...

ဒါေပမယ့္ေလ သူလဲ သစ္ပင္စိုက္ေနတယ္တဲ့... အခ်စ္သစ္ပင္ေလးေလ... အင္းေပါ့ ကိုယ့္အတြက္ေပါ့... ကဲဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ေျပာပါတယ္ အခ်စ္ကို အခ်စ္နဲ႔ပဲ လဲပါလို႔... အဲ အမွန္ေတာ့ အခ်စ္ကို အခ်စ္ဆီ ေပးလိုက္တာအေကာင္းဆံုးပဲေပါ့

He is my latest craze...



Atashi no saigo no koi...



Tomohisa Desu!!!


Kakkoi da ne?

ဘာေလာ့ကေလးကို ပစ္ထားခဲ့တာေတာ္ေတာ္ၾကာပါၿပီ။
ဘာမွမေရးႏိုင္ေတာ့ ၀င္ၾကည့္ဖို႔လည္းစိတ္ကမရဲလွဘူး။
ဒီေန႔ေတာ့မေနႏိုင္တာနဲ႔ ၀င္ၿပီးတစ္ခုခုေရးမယ္လို႔စိတ္ကူးမိတယ္။
ခက္တာက ေရးမယ္ဆိုတာနဲ႔ စိတ္ထဲမွာရွိေနတယ္လို႔ထင္ခဲ့တဲ့ စာေတြက ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ေပ်ာက္ကုန္ၾကတယ္။
ဒါနဲ႔ပဲ ဘေလာ့တန္းပလိတ္ေလးေျပာင္းမယ္လို႔ စိတ္ကူးလိုက္တယ္။ တန္းပလိတ္ေလးေတြေလွ်ာက္ၾကည့္ေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာစိတ္တိုင္းကမက်လွဘူး။
ၿပီးရင္ ျမန္မာစာျမင္ရဖို႔ ျပန္ေျပာင္းဟယ္ ျပဳဟယ္လုပ္ရမွာကိုလည္းပ်င္းမိေသး။ ဒါနဲ႔ပဲ ဘာမွမေရးပဲ တျခားဘေလာ့ေတြေလွ်ာက္သြားမိတယ္။
ေရးအားမက်ေသးပဲ ဆက္လက္ခ်ီတက္ေနဆဲသူေတြကိုေတြ႔ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္မလံုမလဲ မေၾကမနပ္။ဒါေပမယ့္ တစ္ခုခုသာေရးခ်င္တာ ေတြးဖို႔ကိုလည္းပ်င္း၊ ေတြးမိတာေတြကို စာျဖစ္ေအာင္ခ်ေရးဖို႔လည္းပ်င္း၊ ဒီပ်င္းတဲ့သံသရာမွာကို တ၀ဲလည္လည္နဲ႔ ၾကာေတာ့ပ်င္းေတာင္လာတယ္။
ခုတေလာလည္း ဦးေႏွာက္က အလုပ္ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ့။
အဲဒါကိုေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္တင္ရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ေနာ္။
အင္းေလ က်န္တာလည္းစဥ္းစားလို႔မွ မရတာ။ အဲဒီကဗ်ာေလးပဲဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦးေနာ္။

Mulfunctioning...

I let my eyes close
and it never open up to anything since then!

I let my mouth keep quiet
and it never voice out a thing since then!

I let my brain rest
and it never work again since then!

He made my heart cry
and it never stop since then!