ဒီစေန၊ တနဂၤေႏြ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းပါတယ္။ စေနမနက္ အလုပ္ကအျပန္မွာ သတင္းေလးေတြနည္းနည္းဖတ္ၿပီး ညေန ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ဆုေတာင္းပြဲသြားဖို႔အတြက္ အားရွိေအာင္ခနအိပ္တဲ့အခ်ိန္ဟာ အနားယူလိုက္ရတာ ေနာက္ဆံုးလို႔ေတာင္ေျပာရမလိုပါပဲ။ ညေန ၆နာရီစမယ့္ ဆုေတာင္းပြဲကို ေနရာမရမွာစိုးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ၄နာရီခြဲအေရာက္သြားမယ္ဆိုလို႔ ခ်ိန္းတဲ့အတိုင္းထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားေနပါၿပီ။ ဘုရားကန္ေတာ့ၿပီး ဆုေတာင္းပြဲကို ေစာင့္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သတင္းေတြၾကားခဲ့ရပါတယ္။ ဗမာတခ်ဳိ႕ကို စကၤာပူအစိုးရလို႔ ေျပာတဲ့လူတခ်ဳိ႕က ေခၚယူစစ္ေဆးတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းေတြပါ။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ့ ကိုယ္ေတြ႔ေျပာျပခ်က္အရဆိုရင္
သူ႔ကိုဖုန္းဆက္ၿပီးေတာ့ စကၤာပူရဲပါဆိုၿပီး ေခၚတယ္။ ေခၚတဲ့ေနရာက Tanglin Police Station တဲ့။ အဲဒီအေဆာက္အဦးႀကီးဟာ ရဲစခန္းမဟုတ္ေတာ့တာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ႏွစ္ေလာက္ကတည္းကပါ။ ဘယ္သူမွလဲ မရွိလို႔ ဘယ္ေလာက္ေဟာင္းေနၿပီဆိုတာ မွန္းၾကည့္ရင္သိႏိုင္ပါတယ္။ သူေရာက္ေတာ့ ၀င္ဖို႔တံခါးေတာင္ ရွာမေတြ႔ပါဘူးတဲ့။ ၿခံကိုအလံုကာထားၿပီး လူအ၀င္အထြက္ရွိတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတာင္မျမင္ရတဲ့ အေျခအေနပါ။ သူ႔ကိုေခၚတဲ့ လူကိုဖုန္းျပန္ဆက္ေတာ့ ဖုန္းက currently not in service တဲ့။ ခနေနေတာ့ အဲဒီလူလို႔ယူဆရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ထြက္လာပါတယ္။ နာမည္ေမးၿပီး အထဲကိုေခၚသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းက ငါေတာ့ေသၿပီလို႔ကို ေတြးမိတယ္တဲ့။ အေဆာက္အအံုအေဟာင္းႀကီးထဲ ဖုန္းနံပါတ္အမွားေပးထားတဲ့ ရဲပါဆိုတဲ့သူကို ဘယ္သူယံုပါ့မလဲေနာ္။ အျပင္တင္ေဟာင္းတာလားဆိုေတာ့ အထဲကလည္း လူမေနတာၾကတဲ့ တိုက္ပ်က္ႀကီးတခုလိုပဲတဲ့။ ျပတင္းေပါက္မရွိပဲ မီးေခ်ာင္းကအလင္းသာ မရွိရင္ ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္ေနမယ့္ပံု။ အခန္းထဲမွာလည္း သံဗီဒိုေတာ္ေတာ္ေဟာင္းေနတာတစ္လံုး၊ ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုး၊ စားပြဲတစ္လံုး၊ ထိုင္ခံု၃လံုးနဲ႔ သူရယ္ ရဲလို႔ယူဆရတဲ့ လူသံုးေယာက္ပဲရွိတယ္။ အထဲမွာလဲ သူ႔ကို တရားခံစစ္သလို စစ္သတဲ့။ ဒီေမးခြန္းေတြကိုပဲ ထပ္တလဲလဲေမး၊ လွည့္ပတ္ေမးနဲ႔ ႏွစ္နာရီေလာက္ၾကာခဲ့တယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ေျပာၾကေတာ့ သူတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ပဲ အေခၚခံရတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းက ဆိုတာလဲ ဘယ္သူမွမတိအက်မသိ။ ဘာလို႔လုပ္တာလဲ ဆိုတာလဲ မေသခ်ာနဲ႔ သူလည္း အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ျပန္ခဲ့ရပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး သတင္းစာထဲမွာလည္း လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္ ပါမစ္တင္တာ reject လုပ္ခံရပါတယ္တဲ့။ ဘာလို႔လဲ ဆိုတာေတာ့ သူတို႔မွပဲ သိေတာ့မွာပါပဲ။
ဒီေန႔မွာေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကအျပန္ သံရံုးေရွ႕မွာ လူေတြဖေယာင္းတိုင္ထြန္းမယ္။ ဆုေတာင္းၾကမယ္ဆိုလို႔ သြားခဲ့ပါတယ္။ သြားဖို႔မသြားဖို႔ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ သြားေတာ့ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေနာက္က်ေနပါၿပီ။ Orchard MRTကေန လမ္းေလွ်ာက္လာေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားျပန္လာၾကပါၿပီ။ ရဲကားကလာၾကည့္သြားတယ္။ ဘာမွမေျပာဘူးဆိုလို႔ ၀မ္းသာအားရေလွ်ာက္အလာမွာ ျပန္လာတဲ့ အစ္ကိုတစ္သိုက္က လမ္းထဲကို အ၀င္မွာကတည္းက ဓာတ္ပံုေတြ ဗီဒီယိုေတြနဲ႔ မွတ္တမ္းယူေနတယ္တဲ့။ အရပ္၀တ္နဲ႔ ရဲေတြလည္း ရွိတယ္တဲ့။ သူတို႔က IC ေတြဘာေတြေတာင္းရင္ မေပးနဲ႔တဲ့။ ေပးစရာမလိုဘူး ဆိုၿပီး သတိေပးပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ နည္းနည္းေၾကာက္လည္းေၾကာက္၊ ေဒါသလည္း ထြက္နဲ႔ ဆက္ေလွ်ာက္လာေတာ့ လည္ပင္းမွာ ကဒ္ျပားတစ္ခုနဲ႔ လူက လာၿပီးတားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ "ငါတို႔က သတိေပးတာပါတဲ့။ အခုလို လူစုတယ္ဆိုတာ ဥပေဒနဲ႔ဆန္႔က်င္ပါတယ္တဲ့။ မသြားနဲ႔လို႔ေတာ့ မေျပာပါဘူး"တဲ့။ အဲလိုေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မိန္းမတစ္ေယာက္က ဗီဒီယိုကင္မရာေလးနဲ႔ေရာက္လာၿပီး ရိုက္ပါတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း "အခုဆိုရင္ ရဲေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္မယ့္သူေတြကို တားေနပါတယ္။ မသြားရဲေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးၿခိမ္းေျခာက္ေနပါတယ္။" အဲလိုေျပာေတာ့ စကားေျပာေနတဲ့ရဲ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိခင္ သူငယ္ခ်င္းကိုလက္ကုတ္ၿပီး ဆက္ထြက္လာခဲ့တယ္။ သံုးလွမ္းေလာက္ေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္က လာေျပာျပန္ပါတယ္။ ဟိုမိန္းမကလည္း အမွီလိုက္ၿပီးေတာ့ "အခုဆိုရင္ ဒုတိယအႀကိမ္တားတာပါ။ လာတဲ့သူေတြက ဘာမွမပါပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာလာတာပါ။" ဆက္ေျပာပါတယ္။ ထပ္တားတဲ့လူက "ငါတို႔က အႀကံျပဳသတိေပးတာပါ။ မတားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ဥပေဒနဲ႔ဆန္႔က်င္ပါတယ္တဲ့။" ဒါနဲ႔ေခါင္းၿငိမ့္ျပၿပီး လူအုပ္ဆီကို ဆက္ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။
လူေတြကို သတိလိုက္ေပးေနတဲ့ အရပ္၀တ္ရဲေတြထဲမွာ ျမန္မာလူမ်ဳိး တစ္ေယာက္ပါပါတယ္။ သတင္းေထာက္ေတြေရာက္လာေတာ့ သူ႔ကို ဓာတ္ပံု၀ိုင္းရိုက္ၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံသားခံယူထားတဲ့ ျမန္မာပဲလား၊ ဘာလားေတာ့ မသိပါဘူး။ နက္ျဖန္သတင္းစာမွာ ပါမယ္ထင္ပါရဲ့။
ေစာေရာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက အခုလုပ္တာက စကၤာပူကလက္ရွိအာဏာရပါတီရဲ့ အတိုက္အခံပါတီက လုပ္တာ။ သူတို႔က Right to Protest ဆိုၿပီးေတာ့ ဒါကိုလုပ္တာတဲ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ေနတာေတြကို ဒီမွာရွိတဲ့ ျမန္မာလူထုအေနနဲ႔ ဘယ္လိုသေဘာရွိလဲ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ရွိရမယ္။ ဒီႏိုင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံ ျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး ဖေယာင္းတိုင္ေတြေ၀ပါတယ္။
အစကေတာ့ အားတက္သေရာ သြားခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဟိုေရာက္ေတာ့ ပါတီႏွစ္ခု အားနည္းသူက အားမ်ားတဲ့သူကို မႏိုင္လို႔ ၾကားက ျမန္မာျပည္ကိစၥ အေၾကာင္းျပၿပီး နာမည္ဖ်က္တာျဖစ္ေနေတာ့ ေနခ်င္စိတ္လည္းမရွိေတာ့ပါဘူး။ ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းၿပီး ဆုေတာင္းၿပီးတာနဲ႔ ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ေနကုန္ ေနအေတာ္ပူေတာ့ အရမ္းကိုပင္ပန္းပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြက္လည္း ကိုယ္တိုင္လုပ္ရမွာပဲ၊ ဘယ္သူမွအားကိုးလို႔ မရပါလားဆိုတာ ပိုေသခ်ာသြားပါတယ္။ စကၤာပူအစိုးရအေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္အေရးဟာ တစ္ျခားႏိုင္ငံေတြကို မရိုက္ခတ္ေသးဘူးလို႔ ထင္ေနခဲ့သမွ် ခုကိစၥက သူတို႔ကိုေတာ္ေတာ္ အၾကပ္ရိုက္သြားေစမွာပါပဲ။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြကို ပိုတင္းၾကပ္တာေတြ မလုပ္လာပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းေနရမွာပါပဲ။
အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ။ (မိမိကိုယ္သာ ကိုးကြယ္ရာ)
အခုပြဲဟာ ကိုယ့္ျပည္အတြက္ ကိုယ္တိုင္တိုက္ရမယ့္ ပြဲပါ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 ခ်က္ခုန္သြားတဲ့ ရင္ခုန္သံ:
Post a Comment