ျဖစ္ရေလ
-----။-----
တန္ဖိုးရွိတဲ့လူေတြကေတာ့
သစ္ရြက္ေတြ ေၾကြသလို
တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေၾကြေနၾကတယ္။
ဘာမဟုတ္ ညာမဟုတ္
ပါ၀ါအစုတ္နဲ႔ လူေတြကေတာ့
စင္ေပၚထက္ကေနၿပီး
ငုတ္တုတ္ထိုင္ ေမႊေနၾကတယ္။
ေၾသာ္...
ျဖစ္ရေလ... ျဖစ္ရေလ...။ ။ ။
-----။-----
တန္ဖိုးရွိတဲ့လူေတြကေတာ့
သစ္ရြက္ေတြ ေၾကြသလို
တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေၾကြေနၾကတယ္။
ဘာမဟုတ္ ညာမဟုတ္
ပါ၀ါအစုတ္နဲ႔ လူေတြကေတာ့
စင္ေပၚထက္ကေနၿပီး
ငုတ္တုတ္ထိုင္ ေမႊေနၾကတယ္။
ေၾသာ္...
ျဖစ္ရေလ... ျဖစ္ရေလ...။ ။ ။
ဆရာတင္မိုးရဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ဖတ္မိတုိင္း ျဖစ္ရေလလို႔ စိတ္ထဲမွာ တကယ္ေရရြတ္မိပါတယ္။ မမဆိုး၀ွက္က ဒီမွာသြားဖတ္ၾကည့္ဆိုၿပီး လင့္ခ္ တစ္ခုေပးပါတယ္။ ဖတ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ရင္ထဲမွာေတာ္ေတာ္ကို နာၿပီးက်န္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာေလးကိုလည္း သတိရမိပါတယ္။ သူတို႔အတြက္ ဘာလုပ္ေပးၾကမလဲ... ဒီအေတြးတစ္ခုနဲ႔ပဲ တမိုးလင္းခဲ့ျပန္ေပါ့...
အကန္႔ေလးေတြ ကဗ်ာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 ခ်က္ခုန္သြားတဲ့ ရင္ခုန္သံ:
Post a Comment