ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မ်ားလြန္းသူတစ္ေယာက္: မိုးနဲ႔ ပတ္သက္သမွ်

မိုးနဲ႔ ပတ္သက္သမွ်

မူပိုင္ Chocolaier at 11:55 AM

မိုးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းတဲ့။ မမဆိုး၀ွက္က ေရးခိုင္းပါတယ္။ နဂိုကမွ ေရးစရာမရွိလို႔ ရွာေနတာဆိုေတာ့ ေရးလိုက္ပါၿပီ။

ရြာတဲ့မိုးက မိုးတြင္းမိုးလို႔ေတာ့ ေျပာလို႔မရေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ သီတင္းကၽြတ္ေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ မိုးေတာ္ေတာ္ပါးေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ေပါ့ေလ။ ညတစ္ည တိတိက်က်ဆိုရင္ေတာ့ သီတင္းကၽြတ္လဆန္း x ရက္ေန႔ညေပါ့။ ည၃နာရီေလာက္မွာ မိုးကသည္းႀကီးမည္းႀကီး ရြာပါေတာ့တယ္။ ေန႔ေစ့လေစ့ကိုယ္၀န္ေဆာင္ တစ္ေယာက္ဟာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဗိုက္နာလာပါတယ္။ တစ္အိမ္လံုးျပာယာခတ္ကုန္ပါတယ္။ ဇနီးေမာင္ႏွံအတြက္ သားဦးျဖစ္သလို အဖိုးအဖြားအတြက္လည္း ေျမးဦးပါ။ ေဆးရံုသြားဖို႔အတြက္ ကိုယ္ပိုင္ကားရွိတဲ့ ေခါင္းရင္းအိမ္ကို ႏႈိးၾကပါတယ္။ မိုးကလည္း အၿငိဳးနဲ႔ရြာ သလားမွတ္ရေအာင္ သည္းလြန္းလွတယ္။ မိုးသံေလသံၾကားမွာ ဘယ္လိုေအာ္ေအာ္ ကားပိုင္ရွင္လင္မယားက မႏိုးပါဘူး။ အိမ္ေခါင္မိုးကို ခဲနဲ႔ေတာင္ေပါက္ႏႈိးၾကတယ္။ ကေလးရဲ့ကုသိုလ္ကံပဲလား မိုးေၾကာင့္ပဲလား မေျပာတတ္ေပမယ့္ ကားရွင္လင္မယားကေတာ့ လံုး၀မႏိုးပါဘူး။ ႏႈိးမရတဲ့အဆံုးမွာ အိမ္သားတစ္ေယာက္ဟာ လမ္းမႀကီးေပၚထြက္ ကားငွားရပါေတာ့တယ္။ အခ်ိန္ကေတာ့ ည၃နာရီခြဲ သာသာေလးျဖစ္ေနပါၿပီ။ လမ္းေပၚမွာကားဆိုလို႔ တစ္စီးမွမရွိေအာင္ ေျပာင္ရွင္းေနပါတယ္။ ေနတဲ့ရပ္ကြက္ကလည္း ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္ျဖစ္ေလေတာ့ မိုးသည္းသည္းထဲ တစ္အိမ္သားလံုးစိတ္ပူပန္စြာ ကားငွားထြက္တဲ့သူျပန္အလာကို ေစာင့္ေနၾကရံုပဲ တတ္ႏိုင္တာေပါ့။

နာရီ၀က္ေလာက္ အၾကာမွာ ေလးဘီးကားတစ္စီးနဲ႔ ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ မိုးရြာႀကီးထဲ ေလးဘီးနဲ႔ကိုယ္၀န္ေဆာင္ကို သယ္ရမွာ မျဖစ္သင့္ေပမယ့္ ၾကာေလစိုးရိမ္ရေလျဖစ္တာေၾကာင့္ ကားေနာက္ခန္းမွာ မိုးကာေတြနဲ႔ တင္ခဲ့ရပါတယ္။ ကေလးကိုကပဲ ကံဆိုးတယ္ထင္ပါရဲ့။ လမ္းထိပ္အေရာက္ ကားကခ်ဳိင့္ထဲအက်မွာ ကားထဲကိုေရ၀င္ၿပီး ကားကထိုးရပ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ကေရာက္လာမွန္းမသိတဲ့ ကားတစ္စင္းဟာ ေနာက္မွာလာရပ္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္ဟာ ေဆးရံုကို ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေဆးရံုကိုေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ မိုးဟာ သည္းႀကီးမည္းႀကီးရြာခဲ့တာ သူမဟုတ္သလို တိတ္သြားပါတယ္။ ကေလးေလးကိုေတာ့ ေဆးရံုေရာက္ၿပီး ညေနမွ ေမြးခဲ့တာပါ။ တစ္ေနကုန္ အေမကို ဒုကၡေပးၿပီး ဗိုက္နာေအာင္လုပ္ေနခဲ့ၿပီး ညေနေစာင္းမွ ခက္ခက္ခဲခဲေမြးခဲ့ရပါတယ္။ က်န္တဲ့အိမ္သားေတြလည္း ထမင္းတေန႔စာ လြတ္ပါတယ္။ အဲဒီကေလးကေတာ့ ဟဲဟဲ ခ်ဳိကိုပါတဲ့ရွင္။

ဒါကေတာ့ ခ်ဳိကို႕ကို ႀကိဳတဲ့မိုးလို႔ေျပာလို႔ရမယ္ ထင္ပါရဲ့။ ေနာက္မိုးနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး မွတ္မိတာတစ္ခုက...

ဒီႏိုင္ငံကိုထြက္လာဖို႔ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ႀကိဳးစားေနခ်ိန္မွာ၊ ပန္းဆိုးတန္းေအာက္ဘေလာက္ကေန ေအာင္ဆန္းကြင္းကို သင္တန္းတက္ဖို႔ေန႔တုိင္း လမ္းေလွ်ာက္သြားပါတယ္။ မိုးေတြရြာေနတဲ့ တစ္ေန႔မွာေပါ့၊ အဖြားႀကီးတစ္ေယာက္ သမီးရယ္ မိုးခိုပါရေစဆိုၿပီး ထီးေအာက္ကို၀င္လာပါတယ္။ အိမ္ကအဖြားအရြယ္ျမင္ရင္ သနားေနက်အက်င့္အတိုင္း အဖြားဘက္ကို ထီးပိုေဆာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ ဘယ္အထိအသြားမလဲလို႔ ေမးေတာ့ တစ္ဘေလာက္ ပါပဲတဲ့။ ကားဂိတ္အထိလိုက္ပို႔ဖို႔ စိတ္ကူးလိုက္ပါတယ္။ ထီးတူတူေဆာင္းလာလို႔ ေျခလွမ္း ၄၊၅ လွမ္းေလာက္ေရာက္ေတာ့ အဖြားႀကီးက စကားစေျပာပါတယ္။ သူေနမေကာင္းလို႔ အားေဆးထိုးခ်င္ပါတယ္တဲ့၊ ပိုက္ဆံတတ္ႏိုင္သေလာက္ လွဴခဲ့ပါတဲ့။ ကားဂိတ္အထိလိုက္ပို႔ေပးမယ့္ စိတ္ဘယ္လြင့္သြားမွန္းမသိပါဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေလ ေဆးခန္းတစ္ခုေခၚသြားၿပီး မ်က္စိေရွ႕မွာ ခ်က္ခ်င္းထိုးခိုင္းလိုက္ခ်င္တယ္။ အိပ္ထဲမွာကလည္း ပိုက္ဆံကမပါ၊ အဖြားႀကီးကို မိုးရြာထဲေမာင္းထုတ္ရေအာင္လည္း အသဲကမမာ၊ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္ဓာတ္က်သြားပါတယ္။ ေစတနာထားရတာကိုေတာင္ စိတ္ပ်က္လာမိတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ပိုက္ဆံ ၅၀ေပးလိုက္ေတာ့ သာဓုပါဆိုၿပီး အနီးနားက အမိုးတစ္ခုေအာက္ ၀င္သြားပါတယ္။ ဘာမွမေျပာခ်င္ေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္မေက်မနပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာကိုမွန္းမသိသလို ဘယ္သူ႔ကိုမွန္းလဲမသိပါဘူး။ ကိုယ္လိုလူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ဖူးၿပီး ဘယ္လိုခံစားရလဲ သိခ်င္ေပမယ့္ မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ အခု မိုးအေၾကာင္း စဥ္းစားမိလို႔ ျပန္သတိရသြားမိတာပါ။ အခုအခ်ိန္ဆို ဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိးေတြ ပိုဆိုးေနၿပီလားေတာင္ မေျပာတတ္ဘူး။

ဒါေတြကေတာ့ အခုေလာေလာဆယ္ စဥ္းစားမိသေလာက္ပါ။ ေနာက္မွသတိရရင္ ေနာက္ပို႔စ္တစ္ခုတင္တာေပါ့။ =)