ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မ်ားလြန္းသူတစ္ေယာက္

ဘေလာ့ကိုလာဖတ္တဲ့ သူေတြကေျပာတယ္။ စာေရးႀကဲတယ္တဲ့။ မပ်င္းနဲ႔တဲ႔။ ဟုတ္ကဲ့ ပ်င္းတာေတာ့အမွန္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ စာေရးႀကဲတာ ပ်င္းတာတစ္ခုထဲေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေရးရမွန္းကို မသိလို႔ပါ။

သူမ်ားေတြေရးၾကသလို ကဗ်ာ ေရးရေအာင္လည္း ေမာ္ဒန္ကဗ်ာဆိုတာကို ဖတ္ရင္ေတာင္နားမလည္တာ။ ကိုယ္တိုင္ေရးဖို႔ဆို ေ၀လာေ၀း။ ဒါဆို ကာရံနဲ႔ကဗ်ာေရာ... ပိုဆိုးပါေသးတယ္။ ကာရံလွလွမယူတတ္... စာလံုးက်စ္က်စ္မသံုးတတ္... ဘယ္လိုလုပ္ ကဗ်ာေရးမလဲ။

ဒါဆို ခံစားခ်က္ေလးေတြ၊ ရင္တြင္းျဖစ္ေလးေတြ... အင္း ကဗ်ာထက္ ပိုဆုိးမယ္ထင္တယ္။ အိမ္မွာဆို ေဖေဖက ခံစားခ်က္မရွိလြန္းလို႔ ေသြးေအးသတၱ၀ါတဲ့။ တခါတေလမ်ား ေသြးကေအးရံုမဟုတ္ပဲ ခဲမ်ားေနလား သမီးရယ္တဲ့။ ကဲ... ဘယ္လိုလုပ္ ရင္တြင္းျဖစ္ဆိုတာ ထြက္ပါေတာ့မလဲ။

ပညာရပ္ဆိုင္ရာေတြေရာ... ေရးခ်င္ပါတယ္။ ဖတ္တဲ့သူအက်ဳိးရွိတာေပါ့။ ဟဲဟဲ... တခုပဲ။ ဘာကိုမွ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မသိ၊ နားမလည္။ ဖတ္တဲ့သူကို ဘယ္လိုရွင္းမလဲ။

ေနာက္တမ်ဳိး... သတင္းေတြကို စံုေအာင္လိုက္မဖတ္ႏိုင္သူအတြက္ သတင္းေလးေတြ အျမည္းသေဘာ ေရးရင္ေရာ။ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ႏွစ္ရက္တခါေလာက္ အလ်င္မီေအာင္ မနည္းရယ္။ အဲဒီေတာ့ မျဖစ္ျပန္ဘူး။

ဒါနဲ႔ပဲ သံုးရက္မွတခါေလာက္ လာလည္တတ္တဲ့ အေတြးေလးေတြကို အမိအရ ေရးေနရတာကို ခြင့္လႊတ္ၾကပါလို႔။ ဘာေရးသင့္လဲ အႀကံေလးမ်ားရွိရင္လည္း ေပးၾကပါလို႔။ (ငပ်င္း လို႔ေခၚသူမ်ားကိုေတာ့ ဟင္းဟင္း)