ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မ်ားလြန္းသူတစ္ေယာက္

ဒီအေၾကာင္းကို ေရးမလို႔စဥ္းစားထားတာ ၾကာပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တုိင္လည္းတခါတေလ မွားတတ္၊ လြဲတတ္လို႔ ေရးဖို႔လက္တြန္႔ေနခဲ့တာ။ ဘာအေၾကာင္းလည္း ဆိုတာေတာ့ ဖတ္ၾကည့္ရင္ သေဘာေပါက္ၾကမွာပါ။

တေန႔က အိမ္မွာရွိတဲ့ Primary တက္ေနတဲ့ ေမာင္၀မ္းကြဲေလးနဲ႔ ေအးေဆးစကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ခါတိုင္းဆိုသူက ဂိမ္းေဆာ့ေနတာနဲ႔ ကိုယ္ကလည္း ကြန္ပ်ဴတာသံုးေနတာဆိုေတာ့ အမွတ္တမဲ့ပါပဲ။ တေန႔ကေတာ့ ေန႔ခင္းဖက္ပ်င္းလည္းပ်င္းတာနဲ႔ သူဂိမ္းေဆာ့တာထိုင္ၾကည့္ရင္း စကားေျပာၾကေတာ့ ဗမာစကားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သူေမ့ေနပါၿပီ။ သူဒီကိုေရာက္တာ တစ္ႏွစ္သာသာေလး ပဲရွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ စကားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သူမမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ သူန႔ဲစကားေျပာရတာ ေတာ္ေတာ္လည္း ရယ္ရပါတယ္။ သူေဆာ့ေနတဲ့ဂိမ္းထဲက အေကာင္ေတြက ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္ ဆိုတာကို “အေကာင္ေတြက ထိတ္လန္႔စရာႀကီးေနာ္" တဲ့။ သူ႕ခမ်ာ စကားနဲ႔ စာနဲ႔ မခြဲတတ္ေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေတာင္ အိမ္မွာဆို ဗမာလိုပဲေျပာၾကတာပါ။ အသံုးနည္းတဲ့ စကားလံုးေတြသူမမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ၾကာရင္ဗမာစကားကို ေတာ္ေတာ္ခက္ခက္ခဲခဲ ေျပာယူရမယ့္ပံုရွိပါတယ္။ ဒါက ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ တကယ္မမွတ္မိေတာ့လို႔ မွားတာပါ။

ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ေသာသူေတြကေတာ့ ဖက္ရွင္လုပ္ၿပီးကို ေမ့ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာေနတာၾကာလို႔ ဗမာလိုေတာင္ ေမ့ေနၿပီဆိုတာကို ဂုဏ္ယူၿပီးေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ အဲလိုလူေတြမ်ားလာရင္ ဗမာစကားရဲ့ အေျခအေနရင္ေလးစရာပါ။ အမ်ဳိးထဲမွာ တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာေနတာ ၄ႏွစ္ေလာက္ရွိပါၿပီ။ ၁ႏွစ္ တစ္ခါ ျမန္မာျပည္ျပန္လည္ပါတယ္။ သူက ပန္း၀ယ္ခ်င္တာကို ပန္းသည္ကိုေတာင္ မေခၚတတ္ေတာ့လို႔ပါတဲ့။ ပန္းသည္ကို ဘယ္လိုလွမ္းေခၚလိုက္ရမလဲတဲ့။ အနားရွိတဲ့သူေတြေတာ့ ဘယ္လိုေနသလဲမသိပါဘူး၊ တဆင့္ျပန္ၾကားရတဲ့သူေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို နားၾကားျပင္းကပ္ရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ၀က္သားကိုလည္း သူ႔ခမ်ာ “၀က္သာ” ပါတဲ့။ စကားမပီလို႔ သူကတိုင္းရင္းသူေလးလားလို႔ေတာ့ မထင္လိုက္ၾကပါနဲ႔။ ဗမာျပည္မွာေနတုန္းက ၀က္သားကို ၀က္သားလို႔ ပီပီသသေျပာခဲ့တဲ့ ဗမာစစ္စစ္ႀကီးပါ။ အင္း ဖက္ရွင္ထြင္ၾကတာမ်ား လြန္လွပါလားလို႔။

အရင္ကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကျပန္လာလို႔ ျမန္မာလိုမေျပာတတ္ရင္ ဘိလပ္ျပန္ ေမာင္ေသာင္းေဖ ဆိုၿပီး၀ိုင္းစၾက၊ ေနာက္ၾကပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒါကိုပဲ လူအထင္ႀကီးစရာႀကီး တစ္ခုလိုျဖစ္ေနၾကတာ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ ခ်ဳိကိုလည္း တခါတေလေမ့ပါတယ္။ ျမန္မာလိုက အၿမဲတမ္းေျပာေနရတာမဟုတ္ေတာ့ တခ်ဳိ႕စကားလံုးေတြကို ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါကိုေတာ့ မၾကြားခ်င္ပါဘူး။ ဗမာျဖစ္ၿပီး ဗမာစကားမတတ္တာ ၾကြားစရာ မဟုတ္ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ ေက်ာင္းေနခဲ့တုန္းကလည္း ေတာ္ေတာ္ေတြ႔ပါတယ္။ စကားေျပာ မွားၾကတာေတြ။ ကိုယ္တိုင္ကလည္း မေနႏိုင္ေတာ့ ျပင္ေပးမိတယ္။ သူတို႔ကေခၚၾကတယ္၊ စကားေတာင္စားတဲ့။ ကိုယ္ကမွမေနတတ္ေတာ့ ေျပာလည္းခံရံုရွိေတာ့တာေပါ့။